Beating

Ik zat rustig op de “veranda” wat te lezen in Room van Emma Donoghue (lees: aanrader) toen Ben er bij kwam zitten. Ben is een Ghanees en familie van Richmond, geloof ik. Nou zullen de meeste van jullie, die mij goed kennen, wel weten dat ik een discussie niet uit de weg ga en niet bepaald op mijn mondje ben gevallen. Toen ik Wes vertelde over de discussie gaf hij zelfs toe, dat hij die niet met me aan zou gaan. Gelukkig bestaat er zoiets genaamd vrijheid van meningsuiting want anders had ik mijn leven door moeten brengen in een gevangenis.

Ik had de eerste week dat ik hier was al een gevoelig onderwerp met hem aangekaart: homoseksualiteit. Nou is het algemeen bekend dat ik een groot voorstander ben van gelijke rechten, naar mijn idee heeft iedereen recht op liefde met welke sekse dat dan ook mogen zijn. Echter in Ghana zullen weinig mensen mijn mening delen. Ook Ben was er op tegen. Toen ik hem vervolgens vroeg welke reden hij daarvoor had was het antwoord: in de Bijbel staat dat het verboden is. Overigens is bij hen niet bekend waar dit dan staat. Ik ben er overigens van op de hoogte dat ik dit eerder heb verteld. Ben beweerde zelfs dat als ik een vrouw zou zoenen, zelfs als het eenmalig was, hij niet meer met me kon praten. Een ander argument was dat het in Ghana nou eenmaal niet werd geaccepteerd. Ja, je moet dus elke gedachte die de overheid heeft klakkeloos overnemen? Dan zou ik nu toch al behoorlijk on-Inga opvattingen hebben. Op zulke momenten merk je de verschillen in de cultuur. Bovendien is het ook een verschil in opleiding. Op scholen in Ghana leer je niet zelf na te denken. Waar er in Nederland op word gehamerd dat het niet erg is om fouten te maken, dat je daar van leert en het goed is om echt deel te nemen aan een les, is dat hier van de zotten. Fouten worden bestraft met een pak slaag, en je hoeft je hersenen alleen te gebruiken om feitjes te leren. Een nog al eenzijdige opleiding dus. De mensen hier hebben geen idee wat een mening is, laat staan dat ze er een hebben. Ze gaan blind af op alles wat hen op school, door de Bijbel en door de overheid word verteld. Bovendien zijn vrouwen hier nog steeds minder waardig aan mannen. Het doet me sterk denken aan de middeleeuwen, en het lijkt me tijd voor een Gouden Eeuw.

Dit merk ik zelfs bij de rekenlessen. Als ik om een antwoord vraag krijg ik een klein fluister stemmetje te horen. Hierop roept de docent dan gelijk: louder!!! De arme kinderen zijn zo bang voor het gelach, of de klap die ze zullen ontvangen als ze een fout maken. Ik heb ze verteld dat ze elkaar tijdens mijn lessen nooit mogen uitlachen en al helemaal niet worden geslagen. Bovendien heb ik ze verteld dat fouten maken iets goeds is, je leert er van. Toch kwamen ze zodra er sommen ophef bord stonden naar me toe om te vragen hoe het moest, of ik ze wou helpen. Tuurlijk wil ik dat, maar dit duid wederom aan hoe bang ze zijn om fouten te maken. Dit lijkt me echter terecht aangezien de docent ze slaat of een hele geïrriteerde toon aan slaat, als ze iets niet meteen snappen. En ik kan ze nog zoveel willen leren in mijn wiskunde lesjes, maar zodra ik weg ben gaat het weer hetzelfde als voorheen. Je kunt je voorstellen dat deze vicieuze cirkel ongelooflijk frustrerend is. Je weet gewoon dat hoe goed je die kinderen ook helpt en behandelt, hoeveel je zo ook leert tijdens jou lessen, het vervolgens weer teniet wordt gedaan door de andere docenten.

Nu heb ik zojuist een discussie gehad met Ben. Toen ik daar rustig op de veranda zat te lezen. Ik heb geen idee hoe we er op kwamen maar het ging plots over het slaan van kinderen. Hij had duidelijk zin in een discussie, dus hij heeft gekregen wat hij wou. Als je een discussie met mij begint over een onderwerp dat ik ken heb ik zo mijn argumenten op een rijtje, maar ik sta natuurlijk open voor goede tegenargumenten. Zoals je begrijpt ben ik tegen het slaan van kinderen, en volwassen ook. Ik zal jullie dezelfde dingen vertellen als dat ik Ben heb geprobeerd aan zijn verstand te brengen. Een ruzie los je op door degene met wie je een probleem hebt op respectvolle manier te laten weten wat jou aan diegene stoort. Je praat over dingen, je gaat niet zomaar slaan. Nee Ben ook als ze niet willen luisteren ga je niet slaan, (niet gezegd: dan had jij ook al lang een tik voor je harses gekregen) je praat en als jullie niet tot dezelfde conclusie kunnen komen, dan laat je het los. Als iemand iets van jou steelt, dan geef je diegene aan bij de politie, als dat zich herhaalt doe je dat weer tot diegene een straatverbod krijgt. Je moet nooit het heft in eigen handen nemen want dan ben jij net zo fout als de dief. Als je het normaal vind dat je alles oplost met je vuisten en weigert naar mensen te luisteren heb je in mijn mening een slechte opvoeding gehad. Je zou moeten leren respect te hebben voor elkaar en voor iemand’s mening. En geloof me als Ben een eigen mening zou hebben gehad had ik dacht gerespecteerd, echter het enige wat hij de hele tijd herhaalde was: “ It’s normal here.” Dat iets gebeurd betekent nog niet dat het normaal is, dat vond hij toch maar een rare opmerking. Er worden mensen vermoord en verkracht dat is toch ook niet normaal? Nee, ik zou mijn vriend nooit slaan en als hij mij zou slaan zou ik hem aangeven voor mishandeling. Oh ja, we kwamen hier op door Chris Brown. Ben vond dat je je vriendin mocht slaan als ze niet luistert. Dan ben ik toch blij dat ik niet op zijn eerdere verzoek ben ingegaan om zijn vriendin te worden. Als ik iets zei, was het wederantwoord|: “ That’s in Europe.” Ja, Europa is tegelijkertijd ongelooflijk welvarend en veilig, is het ooit in je opgekomen dat als het iets Europeaans is het misschien iets heel goeds is? Je leert een kind niks door hem te slaan. Sterker nog ze weten niet eens waarom ze worden geslagen. Je laat ze daar bovendien niet over nadenken doordat je ze straf geeft, voorz met de feiten te controleren. Waarom veranderen? De straf is immers al achter de rug. Je slaat alle uniekheid, eigenheid en spontaniteit het kind uit. Ze zijn nu zo bang om een fout te maken dat ze nooit de kans krijgen om zichzelf te zijn, je maakt klonen geen individuen. Je creëert mensen die het rechte pad volgen, in plaats van hun dromen te volgen. Je creëert mensen die niet out of the box kunnen denken. Je loopt de meest interessante en slimme mensen mis omdat je de creativiteit er uit mept. Op deze manier zul je nooit mensen hebben als Einstein of Coco Chanel, Charles Bukowski of Anne Frank, Ellen Degeneres of Oprah Winfrey. Alles wat een mens uniek maakt wordt niet gevierd, maar vermorzeld. Het is zo ongelooflijk zonde.

Bovendien helpt het niet om een kind te slaan als het huilt, het resultaat is dat het kind nog harder gaat janken wat me toch niet de bedoeling lijkt. Ook dit wou Ben niet geloven, volgens hem is slaan de enige manier om het kind te laten stoppen. Nou geloof me, ik heb het meegemaakt op school: slaan maakt het alleen maar erger. Het enige wat die kinderen nodig hebben is aandacht en liefde, geef ze dat en ze stoppen met huilen. Ik spreek uit ervaring. In Europa slaan we niet, en daar zitten de kinderen ook niet de hele dag te krijsen, hoe denk je dat we dat doen? En nee dat werkt niet alleen in Europa. Doordat kinderen worden geslagen door hun ouders en docenten leren ze bovendien dat het normaal is om te slaan als iemand iets doet wat je niet waardeert. Het gevolg is dat die kinderen elkaar beginnen te meppen, knijpen en bijten. Ook dit lijkt me verre van de bedoeling.

Maar het maakt niet uit hoeveel argumenten ik geef, of dat die argumenten op ervaring zijn gebaseerd. Ben blijft zeggen: “It’s normal”. Toen heb ik mijn boeken opgepakt en toch maar herhaald dat omdat iets gebeurt het niet gelijk normaal is en dat als hij een discussie wil hij moet leren naar argumenten te luisteren en niet small minded aan twee worden vasthouden en die steeds herhalen, want dat heeft geen nut. Leer luisteren, dan praten we verder. Zijn reactie? “ I don’t want to talk to you anymore.” Nou dat probleem is dan ook opgelost, al is het een nogal kinderachtige reactie voor iemand van 25. Als je de discussie niet aankunt, als je niet geïnteresseerd bent in mijn mening of niet wil accepteren dat ik een onafhankelijke vrouw ben met een eigen mening die haar mannetje kan staan en die onder geen beding onder zal doen voor een man; ga dan de discussie ook niet aan. Ik laat me niet verslepen naar de middeleeuwen, ik ben niet minder omdat ik een vrouw ben en ik mag mijn eigen mening hebben. Deal with it. En aks je dat niet aankunt moet je me niet naar mijn mening vragen. Oh en als je door blijft gaan met dezelfde vraag te stellen al krijgen elke keer hetzelfde antwoord en heb ik al meerder malen gezegd dat ik dit momenteel niet aankan, ben ik niet respectloos als ik wegloop. Geloof me, ik doe je een plezier door weg te lopen. Op zulke momenten mis ik Europa het meest.

Heel veel liefde,
Inga